صدای شیشه های شکسته انتظار در گرگ میش فاصله ها می پیچد و تکه تکه های بلورینش در امواج رقصان تنهایی تورا منعکس می کند . ای مسافر غریبم چه ساده و بی ریا در قلب قلمم جای گرفتی تا تراوش مرکبی باشی که هر دائم از با تو بودن می نگارد . در حواشی خیال در کنار سرخ ترین لحظه عشق تو را بوییدم تا در تلاطم احساسی عجیب در میان شوقی از پرواز من تو را از تو دریابم.
بیگانه تمنایی که سالها در وجودم خسبیده بود چه آرام و قاصدکین در بهارم تجلی یافت و مرا بر آن داشت تا به شکرانه اش همواره عاشق باشم و این تکرار زیبا اشکهایم را به یغما برد و بدین سان برترین تجسم را از زندگی در تکاپویم نجوا کرد که گر قطره هم باشی :
" عشق را دریاب و زین وادی گذر کین سپیدی را زوالی نیست "
